ಎಚ್ಐವಿ ಪೀಡಿತ ಮಕ್ಕಳ ಬಾಳಿಗೆ ಬೆಳಕು ನೀಡುತ್ತಿರುವ ಚೆನ್ನೈನ ಸೊಲೊಮನ್ ರಾಜ್
ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿನ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ‘ಅಪ್ಪಾ’ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಸೊಲೊಮನ್ ರಾಜ್, ತಮ್ಮ ಎನ್‌ಜಿಒ, ಶೆಲ್ಟರ್ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಮೂಲಕ 47 ಎಚ್ಐವಿ + ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ವಸತಿ ಕಲ್ಪಿಸಿ ಅವರ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ಭರವಸೆ ಮೂಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಹೊಸ ವಾರವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಲು, ನಿಮಗಾಗಿ ಅವರ ಸ್ಪೂರ್ತಿದಾಯಕ ಕಥೆ ಇಲ್ಲಿದೆ.
1992 ರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮದುವೆಯಾದ ನಂತರ, ಸೊಲೊಮನ್ ರಾಜ್ ಮತ್ತು ಅವರ ಪತ್ನಿ ಫೆಲ್ವಿಯಾ ಶಾಂತಿ ಎಂಟು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದೆ ಇದ್ದರು. ನಂತರ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಬೆಂಬಲ ಬೇಕಾದ್ದರಿಂದ ಮಗುವನ್ನು ದತ್ತು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದರು.
ಎಚ್ಐವಿ ಪೀಡಿತ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಆಶ್ರಯ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಅನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ಸೊಲೊಮನ್ ರಾಜ್.
ಮಗುವನ್ನು ದತ್ತು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ ಹಾಗಾಗಿ ದಂಪತಿಗಳು ಆ ಆಲೋಚನೆಯನ್ನು ಕೈಬಿಟ್ಟರು. ಅವರ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ, ಅವರು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ 2000 ರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಮಗುವನ್ನು ಪಡೆದರು, ಆದರೆ ಮಗುವನ್ನು ದತ್ತು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಆಲೋಚನೆಯು ಸೊಲೊಮೋನ ರವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಿತು.
ನಂತರ ಅವರು ಎಚ್ಐವಿ ಪೀಡಿತರಾದ ಅರ್ಪುಥರಾಜ್‌ರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರು, ಅವರ ಪೋಷಕರು ಏಡ್ಸ್ ಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಅವರನ್ನು ತಮ್ಮ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಔಪಚಾರಿಕವಾಗಿ ದತ್ತು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ, ಅವರು ಎಚ್ಐವಿ ಪೀಡಿತ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ದತ್ತು ಪಡೆದರು.
ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ, ಸೊಲೊಮೋನರು ಎಚ್ಐವಿ ಸೋಂಕಿತ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ದತ್ತು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಮಾತು ಹರಡಿತು. ಇನ್ನೆರಡು ಎಚ್ಐವಿ + ಮಕ್ಕಳನ್ನು ದತ್ತು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಇನ್ನೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅವರನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿದಾಗ, ಸೊಲೊಮೋನರು ಈ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು.
ತಮ್ಮ ಎನ್‌ಜಿಒ ‘ಶೆಲ್ಟರ್ ಟ್ರಸ್ಟ್’ ರೂಪದಲ್ಲಿ ವಸತಿ ಕಲ್ಪಿಸಿದರಿಂದ 52 ರ ಹರೆಯದ ಸೋಲೋಮನರನ್ನು ಈಗ ಚೆನ್ನೈನಲ್ಲಿ ಎಚ್ಐವಿ ಪೀಡಿತ 47 ಮಕ್ಕಳ ‘ಅಪ್ಪಾ’ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.
ಸೋಲೊಮೋನ್‌ ರಾಜ್ ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲೊಂದು ದಿನ
ಸೊಲೊಮನ್ ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದದ್ದು ಹೈದರಾಬಾದ್ನಲ್ಲಿ. ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರದ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕಾಗಿ ಚೆನ್ನೈಗೆ ಹೋದ ಅವರು 20 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಚೆನ್ನೈನಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಇಂದು, ಅವರು ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ, ಎನ್‌ಜಿಒ ರೈಟ್ ನೌ ಫೌಂಡೇಶನ್‌ನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಸಂಶೋಧನಾ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ - ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿ ಬೆಂಬಲಿಸಲು ಮೂರು ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ
“ನಾನು ಪ್ರತಿದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 6 ಗಂಟೆಗೆ ನನ್ನ ದಿನವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಮೂರು ವಿಭಿನ್ನ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ: ಮಂಗಳವಾರ ಮತ್ತು ಶುಕ್ರವಾರ ನಾನು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಕಲಿಸುತ್ತೇನೆ, ಮತ್ತು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 8 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿರಬೇಕು. ನಾನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 10.30 ರ ಸುಮಾರಿಗೆ ಕಾಲೇಜು ಮುಗಿಸಿದ ನಂತರ ನಾನು ಕಚೇರಿಗೆ (ರೈಟ್ ನೌ ಫೌಂಡೇಶನ್ ಅಥವಾ ಮಹಿಳಾ ಕೇಂದ್ರ) ಹೋಗುತ್ತೇನೆ, ಸಂಜೆ ಆಶ್ರಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡುತ್ತೇನೆ. ಸಂಜೆ 7.30 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಾನು ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಬೋಧನೆ ಮಾಡದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ನಾನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 7 ಗಂಟೆಗೆ ಆಶ್ರಯಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದವರೆಗೆ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಇರುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ನಂತರ ಕಚೇರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ (ಎರಡು ಕೆಲಸದ ಸ್ಥಳಗಳ ನಡುವೆ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ) ಮತ್ತು ಸಂಜೆ ನಾನು ಕೆಲವು ಕಾಗದದ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನ ಸಾಮಾನ್ಯ ದಿನ ಹೀಗಿರುತ್ತದೆ,” ಎಂದು ಅವರು ಸೋಷಿಯಲ್ ಸ್ಟೋರಿಗೆ ಹೇಳಿದರು.
ಸೊಲೊಮನ್ ಏಡ್ಸ್ ಸುತ್ತಲಿನ ಅಜ್ಞಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಬಲವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಕಂತೆ ಪುರಾಣಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸದ ಮೂಲಕ ಹೊರಹಾಕಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ. "ನಾನು ಎಚ್ಐವಿ + ಮಕ್ಕಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅರಿವು ಇಲ್ಲದಿರುವುದರಿಂದ ಜನರು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಂಶಯ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು." ಎಂದರು.
ಈ ಮಕ್ಕಳ ಬಗ್ಗೆ ಸೊಲೊಮೋನರ ಕಾಳಜಿಯನ್ನು ಆಪ್ತರು ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬ ಕೂಡ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ.
"ನನ್ನ ಸಂಬಂಧಿಕರು ಮತ್ತು ಸ್ನೇಹಿತರು ನನ್ನನ್ನು ನಿರುತ್ಸಾಹಗೊಳಿಸಿದರು ಏಕೆಂದರೆ ಇದು ಅಪರಿಚಿತ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಇದರ ಕುರಿತು ಎಲ್ಲರಿಗು ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ ಜ್ಞಾನವಿತ್ತು. ನಾನು ಸಾಕಷ್ಟು ಟೀಕೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ಅನೇಕ ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಕಂಡೆ. ಈ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರು ಇರಲಿಲ್ಲ,” ಎಂದು ಅವರು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಯಾವುದೇ ಅಡೆತಡೆಯಿಲ್ಲದ, ಸೊಲೊಮೋನ್ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ತಮ್ಮ ಆರೈಕೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು.
“ನಾನು ಮೊದಲು ನನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆವು, ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆ ತುಂಬಾ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿದ್ದು, ಮೂರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ದ ನಂತರ ನಮಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಸ್ಥಳಾವಕಾಶವಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರನ್ನು ಉತ್ತಮ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಸ್ಥಳಾಂತರಿಸಬೇಕಾಯಿತು” ಎಂದು ಸೊಲೊಮನ್ ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಂತರ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ದುಬಾರಿ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಬೇಕಾಯಿತು.
ಆಶ್ರಯ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಅನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ್ದು
ಸೊಲೊಮನ್ 2003 ರಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಮನೆ ನಿರ್ಮಿಸಲು ಮಕ್ಕಳ ಕಲ್ಯಾಣ ಸಮಿತಿಯೊಂದಿಗೆ ತಮ್ಮ ಎನ್‌ ಜಿ ಒ ಅನ್ನು ನೊಂದಾಯಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಹಣವನ್ನು ಆಶ್ರಯ ಟ್ರಸ್ಟ್ ನಿರ್ಮಿಸಲು ಬಳಸಿದರು. ಅವರು ಸುಮಾರು ಎಂಟು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಹಣದಿಂದ ಬೆಂಬಲಿಸುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು, ಅದರ ನಂತರ ಅವರು ಸ್ನೇಹಿತರು ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಿಕರು, ಮದ್ರಾಸಿನ ರೋಟರಿ ಕ್ಲಬ್, ಲಯನ್ಸ್ ಕ್ಲಬ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಂದ ಹಣವನ್ನು ದೇಣಿಗೆ ಪಡೆದರು.
ಆದರೆ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಹತ್ತರವಾದ ಕಾರ್ಯವು ಅವರ ಮುಂದಿತ್ತು.
"ಆಶ್ರಯಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ಮನೆಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡ ನಂತರ, ಜನರನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ಕೆಲಸವಾಗಿತ್ತು, ಏಕೆಂದರೆ ಯಾರೂ ಬಂದು ಎಚ್ಐವಿ + ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ" ಎಂದು ಸೊಲೊಮನ್ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಚೆನ್ನೈನ ಆಶ್ರಯ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಈಗ 47 ಎಚ್ಐವಿ ಪಾಸಿಟಿವ್ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನೆಲೆಯಾಗಿದೆ.
ನಂತರ ಅವರು ಎಚ್ಐವಿ + ಇರುವ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದರು. ಎನ್‌ಜಿಒ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವ ತಂಡವನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸುವ ಮೊದಲು ಅವರು ವಿವಿಧ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು ಮತ್ತು ಎನ್‌ಜಿಒಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸಿದರು. ಆಶ್ರಯ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಈಗ 12 ಪೂರ್ಣಾವಧಿ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ; ಅವರು ಎಚ್ಐವಿ ಪಾಸಿಟಿವ್ ಆಗಿದ್ದು, ಅವರು ಕ್ಯಾಂಪಸ್ನಲ್ಲೇ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಅದೇನೇ ಆದರೂ, ಈ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸತ್ಯದಿಂದ "ಆಶ್ರಯ" ಕೊಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಇಲ್ಲ.
"ಅವರು 10 ನೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಗ ಎಚ್ಐವಿ-ಪಾಸಿಟಿವ್ ಆಗಿರುವುದರ ಅರ್ಥವೇನೆಂದು ನಾವು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇವೆ. ಅವರು ಏಕೆ ಇಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು, ಶಾಲೆಗೆ ಹೋದಾಗ ತಮ್ಮನ್ನು ಹೇಗೆ ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವ ವಿಧಾನದ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ಅವರನ್ನು ಜಾಗೃತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅವರಿಗೆ ಔಷಧಿಗಳನ್ನು ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಅವರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆಯೇ ಎಂದು ನಾವು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ,” ಎಂದು ಸೊಲೊಮನ್ ಹೇಳಿದರು.
ಇಂದು, ಅವರ ಆರೈಕೆಯಡಿಯಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲಾ 47 ಮಕ್ಕಳು-ಮೂರರಿಂದ 18 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನವರು-ಅವರು ಎಚ್ಐವಿ + ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ತಮ್ಮ ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ ಮಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಅನಾಥರಲ್ಲ; ಅವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಏಕ-ಪೋಷಕ ಮನೆಗಳಿಂದ ಬಂದವರು, ಅವರು ಮಗುವನ್ನು ಸಾಕುವುದು ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿದೆ.
"ಪ್ರತಿ ಮಗುವಿಗೆ ಪರವಾನಗಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ (ಮಕ್ಕಳ ಕಲ್ಯಾಣ ಸಮಿತಿಯಿಂದ), ಇದು 18 ವರ್ಷ ತುಂಬುವವರೆಗೆ ನಮ್ಮ ಬೆಂಬಲ ಮತ್ತು ಕಾಳಜಿಯಲ್ಲಿರಲು ಅವರಿಗೆ ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಿದರು.
ಆಶ್ರಯದಿಂದ ಬಂದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ದಾಖಲಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರು 18 ವರ್ಷ ತುಂಬಿದ ನಂತರವೂ ಅವರ ಮೇಲೆ ನಿಗಾ ಇಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ, ಕೆಲವರಿಗೆ ಉನ್ನತ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಬೆಂಬಲ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.
“ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಅಪ್ಪ ಎಂದು ಕರೆವಾಗ ನನಗೆ ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಗುತ್ತದೆ” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸೊಲೊಮನ್ ರಾಜ್.
ಮುಂದಿನ ಹಾದಿ
ಸೊಲೊಮನ್ ತಮ್ಮ ಎನ್‌ಜಿಒ ವಿಸ್ತರಿಸುವ ಯಾವುದೇ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ "ಹೋಂಕೇರ್ ಸಪೋರ್ಟ್ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್" ನಂತಹ ಇತರ ಯೋಜನೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ.
ಆಶ್ರಯ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಆವರಣದಲ್ಲಿ 'ಅಪ್ಪಾ' ಸೊಲೊಮನ್ ರಾಜ್ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಮಕ್ಕಳು.
“ಹೋಂಕೇರ್ ಬೆಂಬಲದ ಮೂಲಕ, ನಾವು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಸಾಂಸ್ಥಿಕ ಆರೈಕೆಯನ್ನು ಕೊನೆಯ ಉಪಾಯವಾಗಿ ಒದಗಿಸಲು ನಾವು ಬಯಸುತ್ತೇವೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಗಳೊಂದಿಗೆ ಇರಬೇಕು ಮತ್ತು ಬೆಂಬಲವನ್ನು ನೀಡಬೇಕು ಎಂದು ನಾವು ನಂಬುತ್ತೇವೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ, ಬಡತನ ಮತ್ತು ಅರಿವಿನ ಕೊರತೆಯಿಂದಾಗಿ, ಈ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು ನಮ್ಮ ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ನಾವು ಎಚ್ಐವಿ + ಮಗುವನ್ನು ಹೊಂದುವ ಬಗ್ಗೆ ಈ ಕುಟುಂಬಗಳೊಂದಿಗೆ ಜಾಗೃತಿ ಮೂಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸೊಲೊಮನ್.
ಹೋಂಕೇರ್ ಬೆಂಬಲ ಯೋಜನೆಯಡಿಯಲ್ಲಿ, ಆಶ್ರಯ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೊಟ್ಟೆ, ಒಂದು ಹಣ್ಣು ಮತ್ತು ಹಾಲಿನ ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಅನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಪೌಷ್ಠಿಕಾಂಶದ ಕಿಟ್‌ಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಕಿಟ್ ಕೆಲವು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಚೀಲಗಳು, ಶುಲ್ಕಗಳು, ಲೇಖನ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಶಾಲಾ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಸಹಕರಿಸುತ್ತಿದೆ.
ಸಂಸ್ಥೆಯು ಪ್ರಸ್ತುತ ಈ ಯೋಜನೆಯ ಮೂಲಕ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ 60 ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ದೀರ್ಘಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ.
ತಮ್ಮ ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿರುವ ಮಕ್ಕಳ ಭವಿಷ್ಯದ ಕುರಿತಾದ ತಮ್ಮ ಆಶಯಗಳು ಮತ್ತು ಕನಸುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವ ಸೊಲೊಮನ್, “ನನ್ನ ಏಕೈಕ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯೆಂದರೆ, ಇತರ ಯಾವುದೇ ಮಗುವಿನಂತೆ, ಅವರು ಬೆಳೆದು, ಮನೆ ಹುಡುಕಿ ನೆಲೆಸಬೇಕು ಮತ್ತು ಉತ್ತಮ ಜೀವನವನ್ನು ನಡೆಸಬೇಕು. ಎಚ್ಐವಿ ಮತ್ತು ಏಡ್ಸ್ ಗುಣಪಡಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಅದ್ಭುತ ಔಷಧಿಯನ್ನು ಯಾರಾದರೂ ಕಂಡುಹಿಡಿಯುತ್ತಾರೆಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ. ಈ ಮಕ್ಕಳು ಉತ್ತಮ ಭವಿಷ್ಯ ಮತ್ತು ಉತ್ತಮ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಬೇಕೆಂದು ನಾನು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ,” ಎಂದರು.
